Geen andere rassen
Veel ruiters zouden wel eens op een IJslander willen rijden, dit ras heeft niet voor niets zoveel fans. De meeste IJslander ruiters willen nooit meer een ander paard. En dat snappen we wel: IJslanders hebben een fijn, werkwillig karakter en de speciale gangen maken dit ras extra bijzonder. Terwijl een IJslander in Nederland nog best opvalt tussen de andere paarden, is dit op IJsland wel anders. Hier hebben ze namelijk geen andere rassen. Om de populatie puur en vrij van ziektes te houden, mogen er namelijk geen paarden naar IJsland geïmporteerd worden. Als een IJslands paard het land uit gaat, zelfs als het voor een wedstrijd is, mag het paard niet meer terug. Als een IJslandse ruiter zich kwalificeert voor de kampioenschappen in Europa moet hij of zij dus kiezen: meedoen of het paard houden.
Vikingspaarden
De eerste IJslandse paarden werden door de Vikingen meegenomen vanuit Engeland rond 900 na Chr. De wet die bepaald dat er geen andere paarden IJsland in mogen, werd al in 982 na Chr. gemaakt door de Viking regering. Er was geprobeerd om IJslanders te kruisen met andere rassen maar dit was geen succes en het ras stierf bijna uit. Dankzij het verbod is het ras al meer dan 1000 jaar zuiver en komen er dan ook nauwelijks ziektes voor bij de paarden. Er zijn daarom strenge regels voor het meenemen van gebruikte paardenspullen naar IJsland, om besmetting te voorkomen. Paarden spelen een belangrijke rol in IJslandse volksverhalen en mythologie. Vroeger waren de paarden onmisbaar, het was het enige transportmiddel. Een paard is nog steeds een statussymbool.
Bijzondere gangen
Het meest bijzondere aan IJslanders is natuurlijk de extra gangen. Behalve stappen, draven en galopperen, kunnen sommige IJslanders ook tölten of telgang. Tölt kun je zien als een snelle stap. Het heeft geen zweefmoment zoals de draf, er is dus altijd een been van het paard op de grond. Hierdoor is de tölt erg comfortabel, je gaat niet op en neer zoals in draf. Ook beginners kunnen daardoor makkelijk blijven zitten in tölt. Het is een praktische gang als je veel over ruig terrein rijdt. Toen er nog weinig verharde wegen waren op IJsland was dit erg handig. De telgang lijkt meer op een galop, alleen beweegt het paard zijn benen diagonaal: de linkerbenen gaan beide naar voren, terwijl de rechterbenen allebei naar achter gaan en andersom. De telgang kan behoorlijk snel gaan.
Naamcommissie voor IJslanders
Niet alle IJslandse paarden kunnen de tölt en telgang doen, en als ze er aanleg voor hebben gaat het niet vanzelf. Ook deze gangen moeten getraind worden. Tijdens IJslander wedstrijden gaat het niet om figuren rijden zoals bij dressuur, maar tonen de paarden hun gangen. De grootste wedstrijd in het land is de Landsmót. Hier komen de beste paarden in verschillende categorieën uit. IJslandse paarden zijn vaak deel van de familie, kinderen worden al op jonge leeftijd in het zadel gezet. De paarden zijn dan ook erg rustig in de omgang, maar vergis je niet: onder het zadel kunnen ze erg pittig zijn! Leuk feitje: er is een commissie in IJsland die de namen van veulens goed moet keuren. Je mag je paard geen gekke naam geven, de IJslanders hebben veel respect voor hun paarden.
