De Akhal-Teke staat bekend om de metaalachtige glans van de vacht, vooral bij de palomino kleurige paarden. Door de bijzondere structuur van de haren lijken ze wel van goud gemaakt. Wat veel mensen niet weten is dat deze paarden op de lijst van bedreigde diersoorten staan. Er wordt geschat dat er nog 6500 zijn. Maar er is meer wat dit ras zo bijzonder maakt!
Schutkleur
De Akhal-Teke komt oorspronkelijk uit Turkmenistan. Het is één van de oudste en meest pure paardenrassen ter wereld. Er zijn geschriften gevonden van 3.000 jaar oud waarin de Akhal-Teke genoemd wordt en resten van paarden botten uit de 6e eeuw voor Christus lijken erg veel op die van het ras. Vanwege hun uithoudingsvermogen en snelheid werden de dieren door nomadenstammen als oorlogspaard gebruikt. De paarden kunnen zwart, bruin, vos, schimmel, palomino of cremello zijn. De vacht heeft een metaalachtige kleur, dit wordt veroorzaakt door de dunne, zijdeachtige haren. Dankzij deze vachtkleur hebben ze de bijnaam ‘Gouden Paard’ gekregen. Er wordt gezegd dat deze vachtkleur de paarden een schutkleur gaf in de woestijn. De Akhal-Teke heeft daarnaast een erg dunne huid. Ook dit zou te maken hebben met de oorsprong in de woestijn.
Bijzondere draf
Net als bij gangenpaarden zoals de IJslander, heeft de Akhal-Teke geen zweefmoment in draf. Als ze draven zijn er altijd één of meer benen aan de grond, waardoor je in draf minder op en neer gaat. Hierdoor voelt de beweging erg vlak en kun je comfortabel blijven zitten. Ze kunnen erg snel draven. Hoewel niet duidelijk is of de Akhal-Teke of het Arabische paard eerder bestond, hebben de rassen elkaar wel beïnvloed. Ze zijn met elkaar gekruist en mogelijk hadden ze een gemeenschappelijke voorouder. De Akhal-Teke werd een tijdje gekruist met volbloeden maar hier werd mee gestopt toen duidelijk werd dat de gekruiste paarden veel minder sterk waren. De kenmerken van de Akhal-Teke zijn uniek, de combinatie van eigenschappen vind je bij geen enkel ander ras terug.
Endurance
We noemden eerder al het uithoudingsvermogen van de Akhal-Teke, wat ze erg geschikt maakte als oorlogspaard. Het ras komt oorspronkelijk uit een gebied waar voedsel en water schaars waren. De paarden hebben zich helemaal aangepast aan het overleven in deze omstandigheden. In 1935 reed een groep Turkmeense ruiters een afstand van meer dan 4000 km in 84 dagen, waaronder een rit van drie dagen door een woestijn, zonder water. De Akhal-Teke wordt nu ook veel gebruikt voor endurance rijden maar ze zijn ook geschikt voor dressuur en springen. In Turkmenistan worden ze verder gebruikt als racepaarden. Dankzij hun snelheid en kracht zijn ze hier erg geschikt voor. De Akhal-Teke is een redelijk éénkennig paard. Ze zijn erg gevoelig en intelligent en hechten zich erg aan één ruiter. Maar ze willen altijd hard werken en zijn erg trouw, als ze je eenmaal kennen is het een geweldig paard om te rijden!
