Lida ging samen met haar dochter Elfke op trektocht in Spanje, hier lees je haar reisverslag.
Op de eerste rijdag gingen we naar Basalú, een rit van ongeveer 30 km. Ik reed op Caruso, een 7 jarige ruin. Wat een fijn paard!
We reden door een heuvelachtig gebied met kleine paadjes dwars door de bossen en kleine riviertjes die we over staken. Onderweg genoten we van een heerlijke picknick met rode wijn en met een prachtig uitzicht! Na de lunch ging het regenen, maar dat deerde ons niet. We genoten zo van alles! Pas om 20.00 uur waren we klaar. De paarden sliepen op de berg in hun padocks en wij zaten na een heerlijke maaltijd in een luxe hotel. Wat een geslaagde dag!
De derde dag van onze trail gingen we echt de bergen in naar het dorpje Oix op 2000 meter hoog. Het was een enorme klim over rotspartijen, daarna nog een galop wat je zelf gewoon niet in je hoofd zal halen om die daar te doen, maar daar gingen we! een steile afdaling met veel rotsen en stenen, waar je hard door moest lopen en niet te veel na moest denken hoe je je voeten ging neer zetten want je had een paard achter je die ook gewoon doorgaat!
Op een prachtige plek bij een bergmeertje hebben we heerlijk geluncht met uiteraard wijn (zoals iedere dag trouwens!). We zadelden de paarden af en die kregen dan ook hun eten. Ze konden ook even lekker dutten net als wij! Daarna weer poetsen en opzadelen. Deze dag waren we zo ongeveer 9 uur onderweg met pauze. Onderweg een klein beetje regen gehad, voor de rest droog en zo nu en dan heerlijk de zon! Wat hebben we weer genoten van deze rit! Maar als ik had geweten hoe zwaar en spannend het was af en toe weet ik niet of ik het had gedurfd? Gelukkig wist ik het niet, want ik had het niet willen missen!
De vierde dag van de vakantie was een wat kortere dag, veel stappen voor de paarden. Na een zware klim van de dag ervoor was dat heel fijn. We hebben lekker gezwommen in een ijskoud meertje! De afdaling en de klim voor ons zelf naar het meertje was ook best lastig, maar dicht bij de grond blijven is het beste om maar niet te ver naar beneden te vallen/glijden. We hadden onderweg nog een boom gezien van 1000 jaar oud!
We zijn daarna naar het mooiste dorpje gereden van de Pyraneeën, Beget! Het was voor ons prachtig om zo door de straatjes heen te stappen, maar we waren ook een bezienswaardigheid voor de mensen daar. We waren ondertussen 3000 meter hoog!
De vijfde dag zijn we naar 4000 voet geklommen, op weg naar Camprodon, dit was een nogal een zware klim, maar toen we eenmaal de sneeuwtoppen zagen, kreeg ik tranen van blijdschap! Pfffff…het was denk ik één van de mooiste panoramavergezichten die ik ooit had gezien!! Wauw!!
De laatste dag was ontroerend mooi! De bloemen, de dieren die we overal zagen, de stilte! We zijn tijdens de lunch met ons allen lekker in slaap gesukkeld. We hadden geen haast! Alleen het laatste half uurtje was lastig. De paarden roken hun wei, ze waren moe en ze weten dat ze een week vakantie zouden krijgen! Mijn knieën begonnen het na de laatste afdaling te begeven, en ik begon een beetje bang te worden voor die laatste galop! En die kwam!! Zo hard, met een vreugde bok, en een grote schrik voor een simpele grasmaaier er achteraan! Maar ik bleef er gewoon op zitten, wat een einde van deze trail!
