Begin oktober mocht ik onze trektocht in Noord-Macedonië testen, een heerlijke vakantie met fijne paarden, hier lees je mijn reisverslag!
Geen andere toeristen
Macedonië, of Noord-Macedonië zoals het sinds 2018 heet, is een land wat al jaren bovenaan mijn bucketlijst staat. Het toerisme in het land staat nog in de kinderschoenen. De meeste reizigers gaan naar het meer van Ohrid maar ik wilde juist meer van het binnenland zien. Een paar jaar geleden zocht ik voor een kennis een paardrijvakantie in de Balkan en kwam ik ook de trektocht door de bergen van Macedonië tegen. Zij koos toen voor een andere reis maar ik was deze vakantie met paarden nog niet vergeten.
Reis testen
Begin dit jaar zat ik, net als half Nederland, ineens thuis en had ik tijd om met nieuwe reizen aan de slag te gaan. Ik nam contact op met de stal in Noord-Macedonië met de vraag of ze al een partner in Nederland hadden. Dat bleek niet het geval en ze wilden graag met ons samenwerken! Ik werd uitgenodigd om de reis te testen maar vanwege de maatregelen ging dat toen nog niet. Inmiddels heeft Noord-Macedonië het internationale vliegverkeer weer opgestart en zijn de grenzen weer open, het werd dus tijd voor een bezoek aan het land!
Vliegen met een mondkapje
Ik had nog niet gevlogen sinds het begin van de corona pandemie dus het was even zoeken wat precies de regels zijn op dit moment: een mondkapje mee, gezondheidsverklaring invullen en een doorreisverklaring voor mijn overstap in Oostenrijk. Het was ook wel even spannend hoe het zou zijn om te reizen in coronatijd. Gelukkig viel het erg mee, een mondkapje went snel en er worden veel maatregelen getroffen om je veiligheid op de vliegvelden en in het vliegveld te garanderen. Het was wel erg rustig overal en ik had op de heenweg geen andere passagier naast me zitten. Tijdens de ritten waren we alleen met ons groepje en op het paard houd je natuurlijk sowieso afstand!
Rondwandelen in Skopje
Op het vliegveld van Skopje kwam ik één van mijn medereizigers tegen, een Duitse. Samen werden we met de taxi naar het hotel gebracht voor de eerste nacht. Omdat er minder vluchten zijn kwamen we beide een dag te vroeg in Macedonië aan en hadden we dus tijd om de stad te bekijken. Ook hier was het weer erg rustig, eigenlijk wel ideaal om nu op reis te gaan, je hebt in ieder geval geen last van massa’s toeristen. De volgende ochtend kregen we een rondleiding van een enthousiaste gids die veel over de geschiedenis van het land vertelde. Daarna werden we naar de stallen gebracht en maakten we kennis met de paarden en het team.
De paarden
Het is één van de leukste maar ook spannendste momenten van een paardrijvakantie: een paard aangewezen krijgen. Altijd is het weer afwachten welk rijdier je de hele week mee op pad gaat. Gelukkig zijn onze partners heel goed in het koppelen van het juiste paard aan de juiste ruiter, ook nu weer. Ik kreeg een vriendelijke schimmel genaamd Fidan, die een ster bleek in ontsnappen (gedurende de week hing er regelmatig een leeg halster aan de omheining, terwijl Fidan verderop stond te grazen). Hij was erg snel en won onze racewedstrijdjes door heuvels regelmatig. Zijn gangen waren comfortabel en hij was makkelijk te sturen en ook weer terug te rijden. Precies waar ik van houd tijdens een vakantie met paarden! Erg grappig: er werd op dit bedrijf niet gedraafd. De paarden hadden een super vlotte stap, bijna een soort tölt. Waar het kon gingen we flinke stukken (hard) galopperen.
De trektocht
De volgende dagen trokken we door de bossen de bergen in. De omgeving was fantastisch! De bomen hadden prachtige herfstkleuren en in de heuvels genoten we van het uitzicht. Onderweg kwamen we nauwelijks andere mensen tegen, alleen af en toe een herder met zijn schapen. Tijdens één van de kampeernachten kwam er bij het ontbijt zelfs een hele kudde schapen dwars door ons kamp lopen! En de herdershonden kwamen langs om te kijken of we nog etensresten voor ze hadden. We maakten lange ritten, we zaten zo’n 6-8 uur per dag op het paard. Onderweg stopten we voor picknicklunches op mooie plekken in de heuvels of bij lokale herders. De eerste dagen was het een beetje regenachtig maar dat gaf de bergen juist een mysterieuze sfeer. Het tweede deel van de week reden we heerlijk in het zonnetje.
Comfortabele accommodaties en kamperen
Op de Miyak trektocht volg je de routes die al eeuwenlang door de lokale bevolking, de Miyak stam, gebruikt worden om met de schapen door de bergen te trekken. We reden door Miyak dorpjes waar we in kleine familiehotels overnachten. We gingen ook twee nachten kamperen. Het team had de tenten opgezet op de mooiste plekjes in de bergen. Ik genoot van het geweldige uitzicht toen ik ‘s ochtends mijn tent uitstapte en ‘s avonds bij het kampvuur zag je bergen sterren. Ook al koelde het ‘s nachts behoorlijk af, de dikke slaapzakken hielden ons warm en in de dinertent brandde een houtkachel. Tussen de kampeernachten in verbleven we in een skilodge, heerlijk luxe na een nacht in de tent! De lodge had zelfs een sauna. Het eten was trouwens een hoogtepunt van deze reis, niet alleen super lekker maar ook super veel. Ik ben minstens een paar kilo aangekomen…
Zelf kaas maken
Noord-Macedonië is best een arm land, en de herders leven erg simpel in de bergen. Het is erg bijzonder om te zien hoe ze nog op traditionele wijze dieren houden maar verwacht rommelige, oude boerderijen onderweg. Tijdens deze reis zie je wel het ‘echte’ Macedonië en doe je dingen die andere toeristen niet doen, zo gingen we op traditionele wijze kaas maken: met geitenmelk die we zelf gemolken hadden. Waar ik vooral van genoten heb is de rust, de natuur is hier prachtig en je komt nauwelijks andere mensen tegen in de bergen. Bovendien was alles super goed geregeld, het team stond altijd voor je klaar. Je hoefde maar aan iets te denken of het werd voor je gehaald! Het hoogtepunt van deze trektocht te paard was voor mij de zonsopgangsrit. We stonden al om 5 uur op om naar de top van het gebergte te rijden. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de heuvels en keken we hoe de zon langzaam opkwam in de verte, een fantastische ervaring!
